Twee weken geleden ben ik met mezelf een social media challenge aangegaan. 7 dagen lang elke dag een of meerdere dingen plaatsen. Omdat ik bij mezelf de drang naar zichtbaarheid herken, wilde ik onderzoeken wat social media met mij doet. En het doet een heleboel, dat ik niet weet waar ik moet beginnen en waar ik moet eindigen.

Ik begin bij het begin, de eerste dag. Ik merkte op dat ik mezelf en anderen een verhaal aan het vertellen ben. Een eenzijdig verhaal want het betreft voornamelijk zelfgekozen momentopnames die vooral hetgeen laten zien wat ik zelf wil zien (positiviteit, de leuke en mooie dingen van het leven). Soms pakte dat best goed voor mezelf uit.

De eerste dag voelde ik mezelf niet lekker in mijn vel zitten. Ik voelde veel weerstand om iets te posten. Dat was de dag dat ik erachter kwam dat m’n zwangerschap mogelijk niet goed ging zijn. Door een positief verhaal te delen wat helemaal niet met de miskraam te maken had (de fotocamera’s) merkte ik dat ik van een negatieve vibe in een positieve vibe terecht kwam. Hierdoor kreeg ik de smaak te pakken en belandde ik in een “social media rush”. Een verslaving naar het scherm om te kijken naar de hoeveelheid likes, de geplaatste reacties en om nieuwe prikkels binnen te krijgen. Een verslaving die met de dag erger werd.

Het gaf veel energie en die reacties voedden mijn ego. Door naar buiten gekeerd te zijn, ging ik mijn eigen grenzen overheen.

De eerste 5 dagen kon ik nog de hartkloppingen van de opwinding voelen en de adrenaline die de prikkels en de reacties veroorzaakten. Ik voelde de onrust in mijn hoofd en ik had constant het gevoel dat ik iets moest doen. Elke dag kwam er meer bij: spanning, moeheid en hoofdpijn. Op dag 6 merkte ik op dat ik helemaal niet meer in het hier en nu was zodra ik op mijn scherm zat. Ik kan me maar op 1 ding concentreren en doordat ik vaak op mijn mobiel zat, ging alle aandacht daarnaar uit en was ik me niet meer bewust van wat er op het moment écht aanwezig was (fysieke gewaarwordingen in m’n lichaam, de aanwezigheid van m’n vriend en katten).

Het hier en nu werd door het schermpje bepaald en mijn schermtijd had zich binnen een week verdrievoudigd.

Tegelijkertijd voelde het alsof ik ook iets kon toevoegen door dingen te posten, mensen bewuster te maken, te inspireren. Is dat écht zo? Ik ging me steeds meer en meer dingen afvragen.

Help ik andere mensen door mijn verhaal op social media te posten? Wat voor effect kan mijn post op anderen hebben? Wat maakt het dat ik iets post? Hoe dient het mij? Hoe zie ik mezelf zonder social media?

Voor mij blijft social media een platform met veel paradoxen. Wat ik voor mezelf geconcludeerd heb is dat ik veel meer rust ervaar als ik me vooral focus op het hier en nu zonder scherm. Daarnaast is een van mijn kernwaarden om mezelf te laten zien zoals ik me écht voel in alle eerlijkheid en oprechtheid en hierdoor de verbinding aan wil gaan met mensen. Voor mij luid daarom de belangrijkste vraag: wat voor relatie wil ik met social media en hoe dient deze relatie mij en de mensen om me heen?

Hoe is dit voor jou? Hoe ervaar jij social media? Laat een bericht achter!